جنس اینجا را دوست دارم. اینجا می توانی توی چند روز و با خواندن چند کلمه و جمله احساسات و روح آدم ها را بشناسی. برعکس اینستاگرام که انگار هیچ چیزی از شخصیت و احساس طرف مقابل دستگیرت نمی شود. اینجا به شدت واقعی است. اینجا از آن مسابقه های من خوشبخت ترم یا تو خبری نیست. اینجا کلمات سر جای خودشان می نشینند. اینجا آدم ها بدون چالش و مسابقه از خودشان و درونشان می نویسند. شاید به خاطر همین دوستی های وبلاگ دوام دارند و خیلی زود حقیقی می شوند. دوستی های اینستاگرام سطحی است و آدمی را که چند سال فالو کرده ای به قدر سر سوزنی نمی شناسی و این به نظرم ترسناک است. ولی آدم های اینجا را می توانی بشناسی. وقتی کلمه هایشان را خواندی و احساس کردی جانشان به جانت نزدیک است انگار گنج پیدا کرده ای. من فاطمه را از لا به لای همین کلمات پیدا کردم. چیزی حدود ۱۰ سال پیش. حالا او نزدیک ترین دوست من است. حالا من از لا به لای کلمه های مریم فهمیدم او روح بزرگ و مهربانی دارد. شاید برای همین باشد که خداوند به قلم قسم خورده.